ถึงจุดหนึ่งของการทำงาน เราทุกคนต่างต้องเจอกับทางแยกนี้อย่างเลี่ยงไม่ได้ว่าควรจะไปทางไหนดี.. ระหว่างการเป็นผู้รู้กว้าง (Generalist) กับ ผู้รู้ลึก (Specialist) ซึ่งเอาเข้าจริง ๆ ไม่ว่าจะเลือกทางไหนก็ไม่มีถูกผิดอยู่ดีนั่นแหละค่ะ แถมยังมีส่วนที่ทับซ้อนกันอีกด้วย
.มองเห็นภาพรวมของการทำงานทั้งระบบได้ดีกว่า เนื่องจากความรู้ความสามารถที่หลากหลาย จะทำให้เราเข้าใจหลักการทำงานและความสัมพันธ์ระหว่างการทำงานส่วนต่างๆ ขององค์กรได้เป็นอย่างดี และเมื่อเกิดปัญหาขึ้นภายในองค์กร Generalist ยังสามารถแก้ไขปัญหาเพื่อหาทางออกที่ดีที่สุดสำหรับทุกฝ่ายได้
แต่เมื่อปัญหาเริ่มลึก และยากขึ้นนั่นคือจุดอ่อนของ Generalist ความรู้ที่ติดตัวไม่เพียงพอที่จะแก้ไขปัญหาเฉพาะเจาะจงได้ และอีกเรื่อง แม้ Generalist จะมีโอกาสหางานได้ง่ายกว่า เปิดกว้างกว่า แต่นั่นก็แปลว่าบริษัทเองก็สามารถหาคนมาแทนที่ Generalist ได้ไม่ยากนัก
คู่แข่งน้อยกว่า เนื่องจากในตลาดแรงงานนั้น ปริมาณคนที่มีความสามารถหรือทักษะเฉพาะทางย่อมมีน้อยกว่าคนทั่วไป ยิ่งทักษะและความสามารถของเราเฉพาะเจาะจงมากเท่าไหร่ คู่แข่งก็จะยิ่งน้อยลงเท่านั้น และอาจส่งผลให้เราสามารถเรียกเงินเดือนได้สูงขึ้นด้วย
เมื่อความรู้เหล่านี้ ถือเป็นทรัพยากรอันมีค่าของบริษัท แน่นอนว่าอำนาจการต่อรองอยู่ในมือเรา จึงสามารถเป็นผู้นำแนวคิดที่ตัวเองเชี่ยวชาญได้ไม่ยาก ความสามารถเฉพาะทางที่มีจะทำให้ดูโดดเด่น และมีชื่อเสียง และได้รับการยกย่องไม่น้อยเลยทีเดียว
ข้อเสียคือ ไม่มีความยืดหยุ่นในการทำงาน เนื่องจาก Specialist มักจะมีความสามารถและทักษะเฉพาะทางในด้านใดด้านหนึ่งเท่านั้น ทำให้การค้นหาตำแหน่งงานที่เหมาะสมค่อนข้างอยู่ในวงจำกัด แต่เมื่อเหล่า Specialist พบเส้นทางและตำแหน่งงานที่เหมาะสมแล้ว พวกเขามักจะจบลงด้วยการทำงานนั้นหลายปี หรืออาจจะตลอดทั้งชีวิตการทำงานเลยด้วยซ้ำ
แล้วเราจะไปทางไหนดี ?
การได้ลองทำหลาย ๆ อย่างตั้งแต่เด็กไปจนถึงมหาวิทยาลัย คือ การสร้างแนวคิดของการเรียนรู้ที่จะติดตัวไปตลอด (Growth Mindset) ดังนั้น คำตอบที่ดีที่สุด ณ ตอนนี้ คงจะเป็นการที่ให้ "ลองทำ" ไปทั้ง 2 ทางนั่นแหละ ผสมกันให้ลงตัวตามนิสัย หาความวสามารถที่หลากหลาย แต่ก็ยืดหยุ่นไปในเวลาเดียวกัน ถ้าอยากให้งานมั่นคงก็สร้างประโยชน์มากพอที่จะไม่ถูก ""แทนที่" ได้ง่าย ๆ และก็กว้างมากพอที่จะทำงานอื่น ๆ ที่ไม่ชำนาญด้วยเช่นเดียวกัน